10.000 #tweets

8 jaar geleden was ik net weer een paar maand vaste treinreiziger. Ik kreeg inmiddels een ritueel met werken in de trein en luisterde dagelijks wat podcasts. In 1 van de podcasts, BNR digitaal met Herbert Blankensteijn, ging het regelmatig over 1 ding: Twitter. Ik werd wat nieuwsgierig, registreerde me en postte m’n eerste tweet, maar begreep het concept niet echt.

Het account lag een jaar stil; totdat in februari 2009 die crash van Turkish Airlines plaats vond. Ik werkte thuis en hoorde via de radio wat spaarzame informatie. Nieuwssites hadden nauwelijks informatie en ik viel terug op de twitter zoekfunctie. Daar dook, vooral vanwege de locatie (naast de snelweg), een schat aan informatie op. Ineens begreep ik wat ik een jaar eerder niet begreep.

Vanaf dat moment begon ik Twitter echt te gebruiken en meer te volgen. Die tijdlijn voelt flexibel met  hashtags waarmee je snel een trend of evenement kunt volgen. Ik gebruik Twitter de laatste 6 jaar dagelijks voor m’n werk, om info0security nieuws te volgen. Ik pik af en toe wat nieuwe muziek op. Ik geniet van bepaalde trends met woordgrappen, zoals #internetthebeatles. En het songfestival is niet hetzelfde zonder de tweets van @dijkshoorn. Twitter voelt echt als mijn ding.

Verwacht ik dat ik over 8 jaar nog steeds (zo) actief ben op Twitter? Dat niet. Het hoogtepunt lijkt een beetje voorbij. Ik merk het aan m’n eigen hoeveelheid tweets en de mensen die ik volg.

nric0-9999

 

Maar vandaag heb ik toch een mooie mijlpaal: 10.000 (re)tweets

 

Tikfoutjes

hands-545394_640Inmiddels al weer bijna 15 jaar geleden werkte ik bij een bedrijf dat in de e-commerce zat. Het internet was een jaar of 5 bekend bij het grote publiek en e-commerce was de nieuwe richting. Google was op dat moment de grote zoekmachine aan het worden.

Als onderdeel van onze e-commerce diensten deden we ook domeinregistratie’s bij de SIDN. Die waren op dat moment nog voorbehouden aan KvK geregistreerden. Als medewerkers mochten we een domein onder de KvK van het bedrijf registreren.

Een collega ontdekte dat googel.nl, een kleine maar simpele verwisseling van letters, tot onze complete verbazing nog vrij was. Binnen de kortste keren was het domein geregistreerd en stond er een neutrale zoekbalk op. De opdrachten werden gewoon rechtstreeks naar Google geleid. Met wel 1 extra: de zoekopdrachten werden, zonder verdere context, bewaard.

We hebben een leuke vrijdagmiddag gehad met het bekijken van de zoekopdrachten. De zoekopdracht “katja schuurmans naakd” is me wel het meest bijgebleven. Na een kleine 2 jaar was het over: Google eist Googel.nl op vanwege ‘verwarring’.

Fast Forward naar 2015. Inmiddels een paar bedrijven en werkervaring verder zit ik vooral in de IT security. We hameren bij de beheerders en gebruikers op patches, veilige architectuur en risico bewust werken. Daarnaast jagen we het netwerk af naar afwijkende zaken.

Een week of 2 geleden heb ik “dienst”. In de loop van de dag zie ik verkeer naar een locatie die als onveilig aangemerkt is. In ons vakjargon, hij staat in een reputatie database. Omdat het internet tegenwoordig ook bevolkt wordt door verschillende soorten malware, ga ik op onderzoek uit.

Na wat zoeken kom ik tot de ontdekking dat een collega op die site is gekomen door naar weeronine, dus zonder L, te gaan. Gewoon een simpele tikfout, die verwijst naar een site met op z’n minst dubieuze inhoud.

Een foutje dat iedereen gewoon kan maken. En daarom: draai een virusscanner, installeer software updates en let op je spelling.

Midwinter Summer

Het einde van het jaar nadert inmiddels weer. De tijd voor terugblikken of het afgelopen jaar en ook de inmiddels 13e editie van de Top2000. Onlosmakelijk verbonden aan radio 2 en daarmee ook de doelgroep. De lijst wordt gedomineerd door de zogenaamde “betere muziek”. Ofwel Rock uit de late jaren 60, jaren 70 en jaren 80. Alsof er muzikaal weinig anders is gebeurd de laatste 30 jaar.


In mei dit jaar overleed Donna Summer aan kanker, slechts 63 jaar oud. Ze was onmiskenbaar de Queen of Disco met een enorm kaliber aan hits en (dubbel)albums. Zonder af te doen aan haar andere nummers, springt er voor mij 1 uit: I Feel Love. Een van de eerste disco-pop hits die volledig uit een synthesizer kwam.

Brian Eno hoorde het nummer toen hij met David Bowie werkte aan diens Berlin Trilogy en zei:
“This single is going to change the sound of club music for the next fifteen years.”

Dat gebeurde: I Feel Love werd een enorme inspiratie voor Disco producers en in het kielzog daarvan ontstonden nieuwe stromingen als Hi-NRG, Italo disco, Electro en House.

Daarom roep ik jullie op om dit jaar voor de Top2000 te stemmen op “I Feel Love” van Donna Summer. Als eerbetoon. Als afwisseling tussen die geeikte lijst. Ze heeft het verdient. She worked hard for the money.

Atos – mijn eerste lustrum

Vandaag rond ik mijn eerste lustrum af bij Atos in Groningen. Dat betekent ook dat mijn korte avontuur bij DHL al meer dan 5 jaar geleden is. Te veel geleerd in een te korte tijd, vooral over mezelf. Ik moest zonodig bij een grote organisatie werken. Daarna was het veel solliciteren.

Binnen een maand sprak ik allerlei verschillende bemiddelaars en bedrijven. Waarbij me 1 vooral is bijgebleven omdat m’n gesprekpartner totaal niet wist wie ik was. Letterlijk. Compleet verkeerde naam op papier.

Eind september had een afspraak bij Atos Origin in Groningen. Ik ging thuis weg met het bericht “ik ga wel, maar ik denk niet dat dit wat is”. Te groot, te globaal, te onduidelijk wat dat bedrijf doet.

Hoe anders liep dat gesprek. Binnen 5 minuten was er die gemoedelijke sfeer van een klik. Ruim een week later lag het contract in de bus. En dus elke dag naar Groningen, weer lekker met de trein. Niet met het idee dat het voor 5 jaar zou zijn. Een jaar of 2 was m’n idee. Heb ik dan zo weinig zelfkennis en visie?

Het betekent ook dat al die kennismakingen met nieuwe mensen al weer 5 jaar geleden zijn. Die ongemakkelijke momenten dat je denkt “wat is dit voor persoon?” en “hoe zien ze mij?”.

Dan denk ik met een glimlach terug aan 1 van die eerste dagen. Het onderwerp muziek kwam ter sprake, altijd riskant. De toen nieuwe collega: “Ja, muziek. Hij houdt van Blof en zo. En ik ben meer van de Blues. Dus allebei wel een beetje homomuziek. En jij?”. “Ehm, ik ben van meer van de Disco en House…” Wat volgde was een stilte en een blik in de trant van “oh, hij houdt van ECHTE homomuziek”.

Privacy heeft niks te verbergen

Ik was vorige week op een bijeenkomst van (ISC)2 in Amsterdam. Een bijeenkomst voor mensen met een achtergrond in IT Security. Een vakgebied met raakvlakken met privacy wetgeving. En ook op deze bijeenkomst bleek weer dat privacy veel verkeerd begrepen wordt. Ik ga proberen grofweg te schetsen wat het probleem is.

Privacy komt de laatste jaren regelmatig ter sprake als het gaat om veiligheid. Of het nu gaat om cameratoezicht of kentekenregistratie, vanuit de overheid klinkt regelmatig de frustratie dat de privacy wetgeving het allemaal zo lastig maakt. Al te vaak hoor je dan als reactie “het maakt mij niet uit, ik heb niks te verbergen”.

Uit de laatste opmerking wordt de algemene misvatting over privacy duidelijk. Privacy gaat niet alleen maar over geheimen. Privacy is veel breeder en gaat ook over waardigheid en zelfbeschikking. Privacy gaat over zingen onder de douche. Dat is geen geheim, maar dat is iets dat je waarschijnlijk het liefst voor jezelf en eventueel je huisgenoten houdt.

Een groot deel van je leven is niet geheim. Maar het wordt toch wel heel vervelend als er continu iemand door het raam zit mee te kijken. Ik durf er op te wedden dat een groot deel van de mensen die het “niks te verbergen” standpunt verdedigen, een stalker niet prettig zouden vinden.

De Nederlandse overheid lijkt de laatste jaren steeds meer op zo’n stalker. Onder het motto “veiligheid” worden informatie, camerabeelden en vingerafdrukken van onschuldige burgers opgeslagen. Maar nergens wordt duidelijk wat de resultaten zijn van deze massaschending van de privacy. Laat staan of de data afdoende beveiligd wordt of zelfs kan worden tegen misbruik.

Daarom mijn stelling: Privacy heeft niets te verbergen.

Veel inspiratie voor deze tekst komt van: Why privacy matters even if you have nothing to hide. Privacy is een belangrijke zaak die in Nederland onder andere door Bits Of Freedom verdedigd wordt.

Ik sluit af met een link naar Das Pri-V (oa. Typhoon, Sticks). Ze staan vrijdag 21 september in Hedon.

A kingdom for my token

Vanochtend vertrek ik richting werk, nog een snelle check voordat ik weg ga: Portemonee, Sleutelbos, Smartphone, … Token … Token? Ik mis m’n sleutelbosje met RSA Token. Ik race door het huis, trap iemand lekker lomp op de hak en het dringt door.

Gister net aan de late kant nog wat werk klaar gemaakt voor in de trein. In de trein bleek ik de informatie niet te hebben opgeslagen. Dan maar via de brakke Wifi en SSL VPN inloggen op het werk. RSA Token voor het inloggen gepakt en achter de laptop gelegd.

En daar is ie blijven liggen. In trein 566 van Groningen (17:47) naar Rotterdam. Ik kan de plek bijna aanwijzen.

 

Inmiddels maak ik de schade op. Het is een sleutelbos met 4 dingen:

  • RSA Token
  • USB stick
  • 2 sleutels

Die RSA Token gaat m’n werk wat lastiger maken vandaag. Ik moet dingen laten liggen en omwegen verzinnen. Maar het geeft ook ruimte om op de ad-hoc zaken “nee” te zeggen, omdat ik echt niet kan helpen. Mooi documentatie moment. Niemand kan verder wat met dat ding, want ze missen de bijbehorende pincode en ik laat hem natuurlijk blokkeren.

Die USB stick. Jammer. Mooi compact ding van 8 GB. Er staat wel belangrijke informatie op, maar allemaal versleuteld. Voor dit soort dingen gebruik je dus Keepass en Truecrypt met een stevig wachtwoord.

1 sleutel is van de Kensington Lock voor m’n laptop. Dat boeit weinig, want er slingert er vast nog wel 1 op kantoor. Die andere sleutel is wel een probleem. Die is van m’n ladenblok op kantoor. Geen reserve, want zo gekregen. Nu maar hopen dat de huismeester nog een oplossing heeft.

Ondertussen hoop ik dat de NS een magisch moment heeft en… schrijf ik m’n eigen frustratie van me af. In 1 woord: Sukkel!

25-6-2012: En dan vind je ze uiteindelijk gewoon thuis. Blijkbaar toch wel meegenomen naar huis. Daar op de tafel gelegd en op een stoel gevallen. Ik weet niet waar ik me nu beroerder door voel: door dat bosje kwijt te zijn of door zo’n paniek te maken om niks.

Open kabel; echt vooruitgang?

De discussie over een open kabel netwerk wordt al jaren gevoerd, maar steeds uitgesteld. Maar het lijkt dat het er nu, in mei 2012, van gaat komen door een wetsvoorstel dat op 15 mei behandeld wordt in de eerste kamer.

Ik ben altijd voorstander geweest van meer openheid op de kabel. Het zou goed zijn voor de concurrentie op de kabelmarkt, waardoor er een soortgelijke situatie bestaat als op het telefonie netwerk.

En toch… toch twijfel ik, of dit wel een goed eindresultaat biedt. Vooral ook door de situatie die bij mij in de wijk speelt. Kort schetsen: De G.A.I. Ittersum-Schelle levert het kabel netwerk voor ruim 700 huishoudens in een deel van Zwolle-Zuid. Exploitatie gebeurd in de vorm van een stichting, waarmee het netwerk eigenlijk eigendom is van alle inwoners van de wijk. De stichting krijgt het signaal geleverd door een grote kabelmaatschappij en ook het beheer is uitbesteed.

Door de opzet is de prijs voor het kabelnetwerk heel gunstig: de jaarlijkse bijdrage is net geen 80 euro (EUR 6,50/maand). Voor dat bedrag krijgt de gebruiker niet alleen het volledige analoge basispakket, maar is het ook mogelijk om digitale diensten van de leverancier af te nemen. Het aansluiten van het digitale basispakket is zelf gratis. Ik zal even voorbij gaan aan de problemen die er zijn door die situatie zijn met de leverancier of tot welke verrassingen dat soms leidt.

Deze vorm van kabelnetwerken is in Zwolle zeker niet uniek. Ook Westenholte en Assendorp kennen een vergelijkbare constructie. Ook buiten Zwolle wordt op deze manier een kabelnetwerk in stand gehouden. In totaal gaat het om enkele honderduizenden aansluitingen.

Door het openstellen van het netwerk kunnen deze kleine kabelstichtingen zich ineens geconfronteerd zien met een enorme uitdaging. Het netwerk moet open voor een flinke handvol leveranciers die allemaal aangesloten moeten worden. Daar komen flinke kosten bij, waarbij veel stichtingen zich af zullen gaan vragen hoeveel bestaansrecht zij nog hebben. Ik weet dat die overweging zeker bij “mijn” kabelstichting speelt.

En dus vraag ik me echt af of de “open kabel” in alle gevallen wel echt vooruitgang is.

Tienertoer

Ik zag dit bericht en er kwamen warme herinneringen op. Daar waar mijn voorliefde voor treinreizen begon, eind jaren 80. Spoorboekjes uitpluizen, omdat we toen nog een paar jaar moesten wachten op de NS Reisplanner.

En vooral die ene afsluitende avond. Vriendin in Zwolle thuisgebracht en daarna weer op weg naar het station. De voetgangerstunnel in komen we 3 forse jongens, type sportschool, tegen. “Hebben jullie een portemonnee bij je?!” Het schoot gelijk door me heen. We gingen een beroving meemaken. Twee slungels uit Wezep, jaar of 15. Verschrikt kwam er een soort ja uit.

“Let d’r dan maar goed op…” Ik kan er nog steeds tegelijk hard om lachen en me belazerd voelen.

Hangende HTC Desire S

NOTE: This will be made available in English on request.

Ik gebruik een aantal maanden naar volle tevredenheid een HTC Desire S Andriod smartphone. De huidige versie software is stabiel en geeft weinig problemen.

Totdat ik laatst een aantal app updates startte. Eerst liep de update vast. Daarna liep de telefoon steeds vast, zodra er communicatie werd opgezet. Mobiel internet (3G+) of Wifi maakte geen verschil. Een volledige herstart (batterij er uit) was geen oplossing.

Terug naar fabriekinstellingen is voor mij echt de laatste optie. Na wat zoeken met Google vond ik al snel een oplossing:
De applicatie caches van Downloads en Market leeg maken.

Dat gaat als volgt:

  • Zet de telefoon in “Vliegtuigmodus” (Power-knop vasthouden). Hiermee wordt alle draadloze communicatie uit gezet en voorkomt dat Android gaat hangen.
  • Open het menu “Instellingen”
  • Kies “Applicaties” > “Applicaties beheren”
  • Selecteer het icoon “Alle applicaties”
  • Scroll naar beneden en kies “Downloadbeheer”
  • Kies “Cache wissen”
  • Scroll weer verder en kies “Downloads”
  • Kies “Cache wissen”
  • Scroll weer verder en kies “Market”
  • Kies “Cache wissen”
  • Schakel de telefoon uit en weer aan
  • Schakel de “Vliegtuigmodus” uit

Getest op een HTC Desire S met Android 2.3.3 (Gingerbread).

Mocht het een keer lukken dan zal ik wat screenshots toevoegen.

Met dank aan de forumpost van Powerlines2000